അന്ന്,
ആ പ്രവേശനകവാടത്തിന്റെ നേരേ,
ഒരു കൊടിയുണ്ടായിരുന്നു...
വെള്ള നിറത്തിന്റെ നൈർമല്യവുമായി.
ചുറ്റും പല കൊടികൾ വന്നുപോയി,
ചിലത് ഒറ്റക്കായിരുന്നു,
മറ്റു ചിലത് കൂട്ടിക്കെട്ടിയ കീറത്തുണികൾ പോലെ
ദിശയില്ലാത്തവയായിരുന്നു
എന്നിട്ടും
ആശയമില്ലാത്ത കുടിലചിന്തകളുടെ
തേരിലേറിയ വിജയങ്ങൾ
സത്യത്തെ കളിയാക്കിച്ചിരിച്ചപ്പോൾ
അവ ഉയരങ്ങളിൽ പറന്നു
അപ്പോഴും,
പ്രവേശനകവാടത്തിന്റെ നേരേ,
ആ കൊടിയുണ്ടായിരുന്നു...
വെള്ള നിറത്തിന്റെ നൈർമല്യവുമായി.
അനിവാര്യമായ അന്ത്യത്തിൽ
വിജാതീയ ധ്രുവങ്ങൾ
കാന്തിക നിയമത്തിനു
പുതിയ വകഭേദം തീർത്തപ്പോൾ
പലനിറങ്ങൾ വെള്ള മാത്രമല്ല,
ഇരുട്ടുമുണ്ടാക്കുമെന്ന പുതിയ
വെളിച്ചം അവിടമെങ്ങും പരന്നിരുന്നു,
പലവട്ടം.
അപ്പോഴൊക്കെയും
പ്രവേശനകവാടത്തിന്റെ നേരേ,
ആ കൊടിയുണ്ടായിരുന്നു...
വെള്ള നിറത്തിന്റെ നൈർമല്യവുമായി.
വർഷങ്ങൾ ഒരുപാടു കടന്നു നീങ്ങി
ടൈൽസ് ഇട്ട നിലം
നിറം മാറിയ ചുവരുകൾ
മാറി വന്ന മുഖങ്ങൾ
പക്ഷെ,
പ്രവേശനകവാടത്തിന്റെ നേരേ,
ആ കൊടി ഇന്നുമുണ്ട്..
വെള്ള നിറത്തിന്റെ നൈർമല്യവുമായി.
ഇനിയുമൊരുപാടു കൊടികൾ
ഈ വഴി വരും
ചതിയുടെ നീല നിറവുമായി
ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ ആദ്യം ഒറ്റക്കും,
അവിശുദ്ധവേഴ്ചയുടെ
മൂടിയ മുഖവുമായി
സ്വാർത്ഥതയുടെ മനസുകളിൽ ഒളിപ്പിച്ച
വിഷച്ചെപ്പുകളുമായി പിന്നീട് ഒന്നിച്ചും.
ഒരിളംകാറ്റിൽ അവ ഒരൽപ്പം
ഉയർന്നുപറന്നേക്കാം
പക്ഷെ,
സത്യം ഒരു കൊടുങ്കാറ്റായി ആഞ്ഞടിക്കുമ്പോൾ
വിജാതീയ ധ്രുവങ്ങൾ
ആകർഷണം മറക്കുമ്പോൾ
കൂട്ടിക്കെട്ടിയ കീറത്തുണികൾ
വീണ്ടും ഇരുട്ടിന്റെ, അവഗണനയുടെ
ചവറ്റുകുട്ടകളിൽ ദുർഗന്ധം വമിപ്പിക്കും.
അന്നും
പ്രവേശനകവാടത്തിന്റെ നേരേ,
ആ കൊടി പാറിപ്പറക്കും..
വെള്ള നിറത്തിന്റെ നൈർമല്യവുമായി.
കാരണം
അതിലൊരു നക്ഷത്രമുണ്ട്
ഹൃദയത്തോടു ചേർത്ത് നിറം പകർന്ന
ഒരു ചുവന്ന നക്ഷത്രം
ആ പ്രവേശനകവാടത്തിന്റെ നേരേ,
ഒരു കൊടിയുണ്ടായിരുന്നു...
വെള്ള നിറത്തിന്റെ നൈർമല്യവുമായി.
ചുറ്റും പല കൊടികൾ വന്നുപോയി,
ചിലത് ഒറ്റക്കായിരുന്നു,
മറ്റു ചിലത് കൂട്ടിക്കെട്ടിയ കീറത്തുണികൾ പോലെ
ദിശയില്ലാത്തവയായിരുന്നു
എന്നിട്ടും
ആശയമില്ലാത്ത കുടിലചിന്തകളുടെ
തേരിലേറിയ വിജയങ്ങൾ
സത്യത്തെ കളിയാക്കിച്ചിരിച്ചപ്പോൾ
അവ ഉയരങ്ങളിൽ പറന്നു
അപ്പോഴും,
പ്രവേശനകവാടത്തിന്റെ നേരേ,
ആ കൊടിയുണ്ടായിരുന്നു...
വെള്ള നിറത്തിന്റെ നൈർമല്യവുമായി.
അനിവാര്യമായ അന്ത്യത്തിൽ
വിജാതീയ ധ്രുവങ്ങൾ
കാന്തിക നിയമത്തിനു
പുതിയ വകഭേദം തീർത്തപ്പോൾ
പലനിറങ്ങൾ വെള്ള മാത്രമല്ല,
ഇരുട്ടുമുണ്ടാക്കുമെന്ന പുതിയ
വെളിച്ചം അവിടമെങ്ങും പരന്നിരുന്നു,
പലവട്ടം.
അപ്പോഴൊക്കെയും
പ്രവേശനകവാടത്തിന്റെ നേരേ,
ആ കൊടിയുണ്ടായിരുന്നു...
വെള്ള നിറത്തിന്റെ നൈർമല്യവുമായി.
വർഷങ്ങൾ ഒരുപാടു കടന്നു നീങ്ങി
ടൈൽസ് ഇട്ട നിലം
നിറം മാറിയ ചുവരുകൾ
മാറി വന്ന മുഖങ്ങൾ
പക്ഷെ,
പ്രവേശനകവാടത്തിന്റെ നേരേ,
ആ കൊടി ഇന്നുമുണ്ട്..
വെള്ള നിറത്തിന്റെ നൈർമല്യവുമായി.
ഇനിയുമൊരുപാടു കൊടികൾ
ഈ വഴി വരും
ചതിയുടെ നീല നിറവുമായി
ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ ആദ്യം ഒറ്റക്കും,
അവിശുദ്ധവേഴ്ചയുടെ
മൂടിയ മുഖവുമായി
സ്വാർത്ഥതയുടെ മനസുകളിൽ ഒളിപ്പിച്ച
വിഷച്ചെപ്പുകളുമായി പിന്നീട് ഒന്നിച്ചും.
ഒരിളംകാറ്റിൽ അവ ഒരൽപ്പം
ഉയർന്നുപറന്നേക്കാം
പക്ഷെ,
സത്യം ഒരു കൊടുങ്കാറ്റായി ആഞ്ഞടിക്കുമ്പോൾ
വിജാതീയ ധ്രുവങ്ങൾ
ആകർഷണം മറക്കുമ്പോൾ
കൂട്ടിക്കെട്ടിയ കീറത്തുണികൾ
വീണ്ടും ഇരുട്ടിന്റെ, അവഗണനയുടെ
ചവറ്റുകുട്ടകളിൽ ദുർഗന്ധം വമിപ്പിക്കും.
അന്നും
പ്രവേശനകവാടത്തിന്റെ നേരേ,
ആ കൊടി പാറിപ്പറക്കും..
വെള്ള നിറത്തിന്റെ നൈർമല്യവുമായി.
കാരണം
അതിലൊരു നക്ഷത്രമുണ്ട്
ഹൃദയത്തോടു ചേർത്ത് നിറം പകർന്ന
ഒരു ചുവന്ന നക്ഷത്രം
(എന്നിലെ ചുവപ്പിനെ തേച്ചുമിനുക്കിയ ക്യാമ്പസിന്...)
